خبرهای کانادا

شکست طرح احداث موزه عظیم هولوکاست (حقوق بشر) در وینی پگ

museum3

museum3
ایرانتو: مجتمع عظیم موزه حقوق بشر که به انگیزه نمایش و معرفی ابعاد مختلف ماجرای هولوکاست در شهر وینی پگ ، مرکز استان منیتوبا، در حال احداث است، بدلیل کمبود بودجه و عدم توجیه مالی و اجتماعی ، با بن بست مواجه شده است.

روزنامه نشنال پست با انتشار مقاله ای ، سه دلیل شکست ناگزیر این پروژه را برشمرده است.

موزه مذکور که ابتدا قرار بود، صرفا به معرفی واقعه هولوکاست بپردازد، با اعتراض ها و مخالفت های سایر جوامع مقیم استان و کانادا، از جمله جامعه آلمانی- کانادایی ها، به موزه حقوق بشر تغییر نام یافت و قرار شد، غرفه هایی برای سایر رویدادهای تاریخی مربوط به نسل کشی و تبعیض نژادی ها اختصاص یابد.  اما سازندگان آن همچنان بر برجسته سازی واقعه هولوکاست بر دیگر موارد مطرح، اصرار ورزیدند.

بر همین اساس، سازمان های یهودی توانستند، بودجه ای بالغ بر ۱۰۰ میلیون دلار به همین منظور از دولت محافظه کار کانادا دریافت کنند.

نویسنده مقاله، در تشریح اولین دلیل خود ، آورده است:” مردم معمولا به این خاطر به موزه می روند که یا چیزی یاد بگیرند یا از یک رویداد تاریخی مطلع شوند، مثل برده داری، جنگ های داخلی آمریکا،  هولوکاست و یا شیوه زندگی انسان های نخستین،  نه اینکه درباره یک موضوع تئوریک همانند ” حقوق بشر” اطلاعات کسب کنند. مثل اینست که ما به موزه “فرایند پردازش” برویم یا ” موزه  کنترل و تعادل”، یا ” موزه قانون و مقررات”، یا “موزه آزادی های فردی” و یا حتی ” موزه بهداشت جهانی”
بنابراین، عنوان موزه حقوق بشر، برای جلب تماشاگر ، به هیچ وجه جذاب نخواهد بود.

دوم اینکه، در اینجا یک سوال سیاسی مطرح می شود: آیا موارد نمایش داده شده در موزه، خواهد توانست منعکس کننده واقعی نقض حقوق بشر باشد ؟

اگر نخواهد توانست، پس چرا چنین مکانی ساخته می شود و اگر بر اساس شواهد و مدارک متقن باشد که موسسان موزه نیز معتقد هستند، چرا سایر گروه ها از جمله جامعه اوکراینی های کانادا، سعی دارند، فضای بیشتری را در موزه بخود اختصاص دهند تا به معرفی تاریخچه حوادث و آسیب های ناشی از سایر گروه های شرکت کننده در موزه بپردازند؟

موضوع نگران کننده اینست که درون موزه حقوق بشر، در آینده به محل جنگ و بحث گروه های قومی با یکدیگر و یا طرفداران عقاید مختلف مرتبط با نقض حقوق بشر، گردد. ضمن اینکه هنوز قبل از افتتاح موزه، اعضای جوامع مختلف قومی در کانادا، بخاطر تقسیم موزه به دو بخش ” نسل کشی یهودیان” و “سایرین”  گله مند هستند.

اقلیت های مقیم کانادا، مدام در مود اینکه، چه قومی، در طول تاریخ یا در حال حاضر، قربانی بیشترین میزان ظلم و ستم و حمله قرار گرفته اند، بحث و جدل می کنند: تامیل ها، سیاهان، مسلمانها، یهودیان، اوکراینی ها، یونانی ها، مقدونیه ای ها، همجنس گرایان، زنان و ….
در این میان ما شاهد هستیم، که گروهی با کمک های دولتی، اقدام به ایجاد چنین مکانی می کند و تلاش دارند، یک حادثه نظیر هولوکاست را به عنوان نمونه ای از حوادث مشابه در تاریخ مطرح کنند. آیا این شیوه مناسبی است؟

نویسنده در تشریح سومین دلیل خود به بحث ظرفیت ها و اندازه های موزه می پردازد. وی تأکید می کند:” در حال حاضر، دو موزه مشابه هولوکاست در شهر های اورشلیم و واشینگتن دی وجود دارد که با متمرکز شدن بر روی یک واقعه تاریخی و نه همه نسل کشی ها ، موفق شده اند توجه علاقمندان و توریست ها را بخود جلب کنند. ضمن اینکه هر دوی آنها در شهرهای با جمعیت زیاد و جاذبه های دیگر قرار گرفته اند و نه در شهر سردسیری مثل وینی پگ که مردم در برخی فصل های سال برای انجام ماهیگیری، شکار یا گردش در طبیعت، به آنجا سفر می کنند و بعید است خانواده ها بتوانند کودکان خود را تشویق به بازدید از چنین موزه ای بکنند.

این هفته و به دنبال کناره گیری مسئول قبلی پروژه موزه حقوق بشر، فرد دیگری به این سمت منصوب شد. اما با اینکه زمان افتتاح موزه، سال ۲۰۱۳ عنوان شده، بدلیل هزینه های زیاد و عدم موافقت دولت با کمک بیشتر، عملا کارهای اجرایی آن متوقف شده است. گزارش ها حاکیست، پروژه ای که حدود یک سوم میلیارد دلار ، برای ساخت آن صرف می شود، سالانه، ۲۰ میلیون دلار نیز برای اداره و امور اجرایی، نیازمند خواهد بود.

نویسنده مقاله در پایان می افزاید، زمانی می رسد که پرداخت کنندگان مالیات، مجبور به جمع کردن این ریخت و پاش گردند. حداقل شخصی همانند Israel Asper ( از یهودیان بانفوذ استان منیتوبا) زنده نیست تا ببیند، رویای او ، چند سالی پس از افتتاح،  تبدیل به سالن کنفرانس یا کازینو شده است.

museum2

museum1

بازگشت به لیست

دیدگاهتان را بنویسید