خبرهای کانادا

چرا تصمیم جاستین ترودو برای توقف بمباران داعش صحیح است

Syria11

ایرانتو: دیروز همکار من جاستین لینک در ستونی که نوشت دلایلش را برای مخالفت با نظر جاستین ترودو در مورد پایان همکاری کانادا در بمباران نیروهای داعش ابراز نمود. ترودو پیشتر اعلام کرده بود که با وجود سخت تر شدن موضع فرانسه در قبال داعش پس از حمله پاریس او بر وعده انتخاباتی اش متعهد باقی مانده و به ماموریت نیروی هوایی کانادا پایان خواهد داد. تصمیمی که در همین مدت کم تقریبا از سوی تمام رسانه های مهم کشور مورد انتقاد واقع شده است. اما این مقالات و البته اکثر مردم پاسخی به انتقادات مهمی که به این ماموریت نظامی وارد شده است نمی دهند. انتقاداتی که بعضی از آنها از سوی رادیکالها ابراز می شود، اما بخشی هم متعلق به افراد کاملا واقع بین می باشد.
نخست واقع بینها:
ما نمی دانیم پس از داعش چه کسانی ظهور خواهند کرد
تقریبا همه کسانی که عضو داعش نیستند، داعش را گروهی شرور می دانند. اما ما نمی توانیم اسلحه به دست بگیریم و در سراسر جهان به دنبال گروههای شرور گشته و آنها را نابود کنیم. عراق و افغانستان نمونه هایی از این سیاست می باشند. البته درست است که جنگ کنونی در عراق و سوریه متفاوت با نمونه های بالاست اما تضمینی بر موثر بودن آنها وجود ندارد. ما نمی دانیم که پس از ریشه کن کردن داعش چی در پی آنها خواهد آمد چرا که اکنون عراق و سوریه به کشورهای ویرانی مبدل گشته و عملا فاقد دولتی مقتدر می باشند. نمونه “جنگ خیر” افغانستان هم بهتر نیست. پس از این همه سال دست آورد این جنگ چه بوده است؟ دولتی که تقریبا نمی تواند هیچ خدماتی را به مردمش ارائه کند؟
تاریخ اثبات کرده است که پس از جنگ دیگری با هدایت غرب در خاورمیانه نمی توان انتظار همراهی و صلح را داشت. پس آنوقت چه باید کرد؟ جنگ دیگری علیه گروهی که از پی داعش سر بر خواهد آورد؟ و پس از آن هم جنگ دیگری؟

ما در واقع فقط داعش را بمباران نمی کنیم
برنامه بمباران داعش ممکن است ایده ای مشروع و ناب به نظر آید اما این ایده حقیقی نیست: هر جا که داعش باشد، شهروندان عادی هم در کنار آنها زندگی می کنند. بسیاری در سوریه و عراق نمی خواهند بخشی از این جنگ و درگیری باشند. اما وقتی هواپیماهای ما برای حمله به داعش به این مناطق فرستاده می شود، خطر اینکه بعضی از همین مردم قربانی حملات ما شوند بهیچوجه اندک نیست. کشتن شهروندان عادی در حملات هوایی، ویران کردن جشن های عروسی با پهبادها، جنگ علیه ایده انتزاعی “ترور”، همه نتایج درازمدتی در پی خواهند داشت. بسیاری از مردم، تندروی را از میوه های همین اعمال غربی ها می دانند. و حق هم با آنهاست: از اوسامه بن لادن تا مایکل ضحاف بیبو همه محصول حضور غربی ها در سرزمین هایی است که هیچ ارتباطی با آنها ندارد.

بنابراین بله، ما باید بمباران داعش را متوقف کنیم
اگر ما واقعا جامعه ای آزاد و دمکراتیک هستیم که ادعای آنرا داریم می بایستی از واکنش استولتنبرگ نخست وزیر نروژ به قتل ۷۶ نفر بیگناه توسط آندرس بریویک پیروی کنیم که گفت “عکس العمل نروژیها در قبال خشونت دمکراسی بیشتر، گشودگی بیشتر و مشارکت سیاسی بیشتر است”. اگر منطق پشت بمباران داعش امنیت مردم است، بهترین راه ما انتقال پناهندگان به کشورهای امن و گسترش پذیرش و همکاری مدنی می باشد. داعش از اختلاف مابین مسلمانان و غیر مسلمانان تغذیه می کند، بخصوص در کشورهای غربی. استقبال از پناهندگان با آغوش هم تضمینی برای امنیت خواهد بود و هم قدمی در راه جلوگیری از رادیکالیزه شدن مسلمانان جهان می باشد.

وقتی ما در مقابل دو انتخاب “بی عملی” و “عملی با پی آمدهای ناشناخته” قرار داریم، شاید بهتر باشد بپذیریم که مشکلاتی وجود دارد که با امکانات مالی و نظامی غرب هم قابل حل نیستند. ما می توانیم مرزهای خود را به روی مردمی که از آشوب و ویرانی گریخته اند باز کنیم. ما می توانیم فرهنگ پذیرش دیگرانی را که شبیه ما نیستند گسترش دهیم. ما می توانیم نگاهی به گذشته خود انداخته و نسبت به مصائبی که اعمال رژیمهای غربی به بار آورده مداقه کنیم. اینها اقداماتی است که ما می توانیم و می بایستی انجام دهیم. در مقابل ما باید از اعمالی مثل بمباران که راه حل پایداری را به ارمغان نمی آورد اجتناب نماییم.

بازگشت به لیست

دیدگاهتان را بنویسید