مقالات و تحلیل ها

پزشکانی که مایل به مهاجرت به کانادا هستند بخوانند ..

* دکتر فرخنده مهدوی

مدتی‌ هست که رشتهٔ پزشکی‌ جزو رشته‌های مورد نیاز برای مهاجرت به کانادا اعلام شده و همین باعث موج جدیدی از مهاجرت پزشکان ایرانی‌ به کانادا شده است.

اغلب این افراد مثل خود من تا قبل از ورود به اینجا تصور درستی‌ از شرایط پزشکان خارجی‌ در کانادا ندارند یا حداکثر فکر می کنند که بعد از امتحانات به اونها اجازه کار داده می‌شه.

ولی‌ من چون خودم قسمتی از این راه رو طی‌ کردم لازم دونستم قدری در این مورد برای همکاران خودم اطلاع رسانی کنم.

۱)اولین و مهمترین نکته:شما توی ایران در هر سطحی از تحصیلات پزشکی‌ باشین،از پزشک عمومی تازه از دانشگاه اومده یا مثل من استادیار دانشگاه یقین داشته باشین که به محض ورود حتا در شمالیترین منطقهٔ کانادا امکان نداره بهتون کار بدن.شما حتما باید یه سری امتحان بدید.

۲)قبولی در این امتحانها که تعداد اونها حداقل ۳-۴ امتحان است و حتا کسب نمرهٔ خیلی‌ بالا اصلا تضمینی برای کاریابی به عنوان پزشک نیست.

۳)برخلاف خیلی‌ کشورها که داشتن نظام پزشکی‌ اجازه کار محسوب می‌شه در کانادا بعد از ۳-۴ امتحانی که ذکر شد شما نظام پزشکی‌ میگیرید ولی‌ اجازه کار ندارید.

۴)با اون امتحانها شما میتونید در امتحان رزیدنتی شرکت کنید.و معمولاً در رقابت با بقیهٔ پزشکان خارجی‌ قرار میگیرید،در این رقابت داشتن سابقه کار کانادایی در رشته‌های مرتبط با سلامت ،گذراندن دوره در بیمارستانها و اینکه اساتید شما رو بشناسند ،سابقه کار داوطلبانه،تونایی زبان، فاکتورهای تعیین کننده است.بعد از دیدن مدارک شما و نتیجهٔ امتحان‌ها دعوت به مصاحبه میشویید. البته مصاحبه داشتن دلیل پذیرفته شدن نیست.

۵)اگه مثل من متخصص باشید کارتون پیچیده تره،از یه طرف رزیدنتی اینجا حداقل ۵ سال است و کمتر کسی‌ دلش می‌خواد با داشتن سابقه قبلی‌ دوباره ۵ سال رزیدنت باشه،تازه همین هم بسیار رقابتیه و حتا اگه دلتون هم بخواهد فاکتور سنّ چیزیه که اینجا در نظر گرفته می شود.

دوره‌های فلوشیپ هم رقابتی هستند و هم اینکه بعد از فلوشیپ شما اجازه کار مستقل ندارید.

بعضی‌ استانها مثل آلبرتا شرایط برای متخصصان دارند که بهش مشروط میگویند ولی‌ معمولاً از شما میخواهند خودتون اسپانسر پیدا کنید که طبیعی است که کسی‌ نمیاد متخصص یه کشور دیگه رو که نمی‌شناسد به راحتی‌ اسپانسر بشه،میماند یه راه حل آخر که کمک پزشک است که برای اون هم باید امتحان هارو بدید و توی نوبت باشید.البته در استان انتاریو یه امتحان آمده به کار هست که شامل چند امتحان کتبی‌ و شفاهی‌ است با هزینهٔ خیلی‌ زیاد و شانس قبولی کم.

شاید برای همین که پزشک‌هایی‌ که اینجا می‌‌آیند اکثرا از امتحان دادن شروع می کنند ولی‌ بعد از یه مدت ۳ دسته می شوند،دستهٔ اول با دیدان شرایط موجود بعد از گرفتن پاسپورت برمی گردند،دستهٔ دوم در یه رشته دیگه که میتواند مرتبط یا بی‌ ارتباط به پزشکی‌ باشد مشغول می شوند، که تبعات خودشو داره مثل احساس سرخوردگی و ناامیدی و کسر کوچکی از این افراد موفق می شوند وارد رزیدنتی بشوند و دیگه نگرانی ندارند.

امیدوارم این نوشته توانسته باشد در تصمیم گیری درست به شما کمک کند.

بازگشت به لیست

دیدگاهتان را بنویسید