ما از ابتدا می دانستیم این مذاکرات (ایران و گروه ۱+۵ ) دشوار و زمان بر است؛ توفیق هایی در مذاکرات قبل حاصل شده بود که به خاطر آنها، امید این بود که مذاکرات به نتیجه برسد. البته آن توفیقات تقریبا شبیه معجزه بود که به این میزان پیشرفت کردیم؛ هنوز هم به نظر من، علی رغم برخی مخالفت هایی که شد و با وجود اینکه مذاکرات بیشتر مدت، بیش از آنکه بین ما و ۱+۵ باشد، داخل ۱+۵ بود، اما الحمدلله پیشرفت خوبی داشتیم.
اگر اراده سیاسی و تمایل برای رسیدن به راه حل باشد، هنوز این امکان را داریم که به یاری خدا، در پایان دوره بعد به توافق برسیم یا اگر نیاز باشد، مقداری بیشتر مذاکره کنیم. ولی مسیر رسیدن به یک تفاهم لااقل برای مرحله اول نسبتا وجود دارد و مسیر مشخص است. امیدوایم که بتوانیم به نتیجه برسیم.
در مورد ورود ناگهانی وزرای خارجه آنها در آخرین مذاکرات
البته حضور وزرای خارجه دلایل متعددی داشت؛ در مورد برخی، یکی از دلایل حضور شاید این بود که جلوی بعضی پیشرفت ها گرفته شود. لذا باید ببینیم چه می شود!
ما شاهد مخالفت های داخلی با تیم مذاکره کننده هسته ای هستیم؛ نظرتان در این مورد چیست؟
آن هم طبیعی است. هم مخالفت در داخل ۱+۵ طبیعی است؛ زیرا ۶ کشور با مواضع متفاوت هستند و هم مخالفت ها در داخل طبیعی است و گرایش های متفاوتی هست. اما آنچه در داخل توقع داریم این است که همیشه صداقت و توجه به منافع ملی وجود داشته باشد و بر این اساس کار را پیش ببریم.