خبرهای کانادا

رشد مستمرچاقی در میان کانادایی ها

hi obesity cp 5599892

ایرانتو: آیا شما در زمره کسانی هستید که فکر می کنند کاناداییها اخیرا چند پوند اضافه وزن پیدا کرده اند؟ اگر اینچنین است آژانس آمار کانادا هم این گمان شما راتایید می کند. این آژانس در گزارشی که هفته پیش منتشر شده نشان می دهد که اکنون بیش از ۲۰ درصد کاناداییها اضافه وزن دارند، یعنی ۵ واحد بیشتر از آمار سال ۲۰۰۳٫ آژانس آمار کانادا این گزارش را با استفاده از شاخص بی ام آی (بادی مس ایندکس)، یعنی شاخصی که بر اساس نسبت قد و وزن افراد محاسبه می شود، تهیه نموده است. به عنوان مثال فردی با قد ۵ فوت و ۴ اینچ، اگر وزنش بیش از ۱۷۴٫۴ پوند باشد چاق محسوب می گردد.
بنابرآمار این آژانس، نسبت مردان چاق به کل جمعیت مردان در سال ۲۰۱۴ نزدیک به ۲۲ درصد محاسبه شده که در مقایسه با ۱۵ درصد سال ۲۰۰۳ رشد چشمگیری را نشان می دهد. در مورد زنان هم با اینکه نسبت کل پایین تر از مردان بوده و در آمار سال گذشته نزدیک به ۱۹ درصد می باشد، اما طی دوازده سال گذشته رشدی ۴ واحدی داشته که رقم قابل ملاحظه ای است.
از سوی دیگر اگر بر آمار افراد چاق، کسانی را که “اضافه وزن” دارند را هم بیافزاییم، وضعیت خطیر فعلی آشکارتر می گردد. آمار نشان می دهد که تعداد مردان چاق یا دارای اضافه وزن در سال ۲۰۰۳ در حدود ۵۷ درصد بود، اما طی ده سال این نسبت رشدی بیش از ۴ واحد داشته و در سال گذشته به نزدیک به ۶۲ درصد رسیده است. در مورد زنان هم این رقم از حدود ۴۱ درصد به بیش از ۴۶ درصد رشد کرده است.
نکته قابل توجه اینکه پراکندگی جغرافیایی نسبتا قابل ملاحظه ای در میان افراد چاق دیده شده و مناطق شمال غربی کانادا با حدود ۳۴ درصد جمعیت افراد چاق بالاترین آمار در سراسر کانادا را دارند. از سوی دیگر در مناطق غربی و ایالات مجاور اقیانوس آمار، بیشترین نسبت جمعیت افراد چاق متعلق به ایالات نیوفونلاند و لابرادور بوده که بیش از ۳۰ درصد ساکنین آنها چاق تلقی می شوند. مهمترین دلیل چاقی افراد این ایالات کمبود فعالیتهای بدنی آنها می باشد. از سوی دیگر بنابر اطلاعات آژانس آمار کانادا کمترین نسبت افراد چاق متعلق به ایالت بریتیش کلمبیا با ۱۶ درصد می باشد.
البته باید متذکر شد که با وجود اینکه آژانس سلامت کانادا و سازمان بهداشت جهانی هر دو از شاخص بی ام آی برای سنجش وضعیت چاقی جمعیت استفاده می کنند، سوالاتی هم در مورد کفایت این شاخص مطرح می باشد. از جمله روزنامه نیویورک تایمز در سال گذشته نوشت از آنجاییکه این شاخص توجهی به تفاوت مابین انواع چربی ها مبذول نمی کند نتایج آن از دقت کافی برای حرفه های مختلف برخوردار نمی باشد.

بازگشت به لیست

دیدگاهتان را بنویسید