ایرانتو: در کانادا از هر زنی که بپرسید که آیا مستقیم یا غیرمستقیم تجربه ی خشونت علیه زنان را دارند یا خیر همه ی آنان پاسخ مثبت خواهند داد.
در اکثر موارد سیاستها و گفتمان عمومی در این کشور خشونت علیه زنان را محکوم می کند ، با این همه این خشونت ضربه ی روحی شدیدی به هزاران زن وارد کرده و زندگی آنان را تحت تاثیر قرار داده است.
هر شش روز یک زن در کانادا توسط همسرش به قتل می رسد. سالیانه دوازده درصد از جرایم خشونت آمیز در خانه ها به وقوع می پیوندد.
اگر دولت کانادا بر آن بود که قانونی وضع کند که کاناداییها را مجبور کند تا پیش از تقاضای طلاق از همسرشان می بایستی دو سال را با او سر کنند ، خشم بسیاری از کاناداییها را موجب می شد. اما این درست همان کاریست که دولت انجام داده ، اگر چه در سطح محدودتری.
از ۲۵ اکتبر امسال قواعد جدیدی در باره ی ساکنین دایم این کشور که همسرانشان اسپانسر آنها هستند وضع شده است . این قانون در مورد تمام همسران اسپانسر شده که به هنگام تسلیم تقاضا کمتر از دوسال از تاریخ ازدواجشان گذشته و فرزند مشترکی ندارند صدق می کند.
بنا بر این مقررات از هنگامی که همسر اسپانسر شده وارد کانادا می شود می بایستی حداقل به مدت دوسال با همسر خود زندگی کند یا خطر از دست دادن اجازه ی اقامت و دیپورت را به جان بخرد.
به گزارش ایرانتو ، پیش از وضع این قانون گروههای فعال حقوق زنان و سازمانهای مهاجران به کنی وزیر مهاجرت اخطار دادند که این مقررات می تواند زندگی زنانی را که مورد آزار قرار گرفته و بسیاری از آنان از افشای این آزار شرمگین یا وحشت زده اند را تهدید کند. اما دولت بهر حال این مقررات را تصویب کرد.
اما دولت اصرار دارد که این مقررات برای جلوگیری از ازداوجهای تقلبی لازم است. بنا بر آمار آژانس خدمات مرزی کانادا، سالیانه در حدود ۱۲۰ مورد مشکوک از اسپانسرشیب همسر بر ملا می گردد. اگر چه وقوع سالیانه ۱۲۰ مورد ازدواج تقلبی بسیار بعید به نظر میرسد، حتی اگر این آمار واقعی هم باشد دلیل مشروعی در به خطر انداختن زندگی هزاران زن نمی گردد.
خشونت خانگی، اگر چه اخیرا رو به کاهش است، هنوز یکی از مشکلات مهم کانادا می باشد. در این شرایط، مشروط کردن اقامت دایم می تواند قدمی رو به عقب در مبارزه با خشونت جنسی تلقی گردد.