ایرانتو: نوید فتاحی دانشجوی ایرانی تباری است که از ایران به ونکور آمده و در دانشگاه بریتیش کلمبیا تحصیل می کند. او میان دو کشور و دو فرهنگ، نقل مکان نموده است، ونکور جایی که اکنون در آن زندگی می کند و ایران جایی که در آن رشد کرده است.
اما هنگامی که از تصمیم کانادا برای قطع ارتباط با ایران مطلع گردید، او فقط یک عکس العمل نشان داد؛ مات و مبهوت ماند.
فتاحی که دانشجوی مهندسی الکترونیک و معاون اقتصادی کلوب دانشجویی ایرانیان UBC است می گوید: من واقعا شوکه شدم چون این تصمیم بسیار اتفاقی بود.
فتاحی می گوید: برعکس بریتانیا که سال گذشته سفارتخانه اش در تهران را به دلیل یورش مخالفان، تعطیل نمود، به نظر می رسد که کانادا دلیل منطقی روشنی برای ارائه کردن ندارد.
او گفت: در مورد دولت کانادا هیچ دلیلی برای اینکار، به چشم نمی خورد، اما بار اصلی این تغییر ساختاری، بر دوش ایرانیان است، چه در داخل و چه در خارج از ایران.
خارج از ایران، در شهرهایی چون مونترال، ونکور و تورنتو، که خبر بسته شدن سفارت کانادا انعکاس وسیعتری پیدا کرده است، هزاران ایرانی دور از وطن، در بحث و نزاع سیاسی به سر می برند.
برخی مانند فتاحی نگران مسائلی چون گرفتن ویزا، پاسپورت و مدارک لازم هستند و سوالشان این است که این اقدام کانادا، چه موقع تاثیرش را بر روی دولت ایران خواهد گذاشت و عده ای دیگر کانادا را به خاطر اقدامش، تحسین کرده و امیدوارند کشورهای دیگر نیز از این کار پیروی نمایند.
عباس اسماعیلی، مدیر یک سازمان غیر انتفاعی ایرانی کانادایی در ونکور، می گوید: اگر کانادا به جد معتقد است که ایران، تروریست است، بهترین کار در برابر چنین نظامی، قطع ارتباط آن با دنیاست. به نظرم چنین اقدامی صد در صد جواب می دهد، اگر دیگر کشورها هم از این کار حمایت کنند، آنگاه بدون هیچگونه جنگ و خونریزی ای، تغییر حکومت را خواهید دید.
هزاران ایرانی مثل آقای اسماعیلی که طی دو دهه گدشته به کانادا نقل مکان نموده اند در مناطق مختلفی در این کشور ساکن هستند و تابلو های فارسی شان در سر در فروشگاهها و رستوران هایشان به چشم می خورد. بر طبق آمار سال ۲۰۰۶، تعداد ۱۲۰۰۰۰ ایرانی تبار در کانادا زندگی می کنند که از این تعداد، ۳۰۰۰۰ نفر در بریتیش کلمبیا هستند.
جان بیرد، وزیر امور خارجه کانادا، در بیانیه تصمیم مذکور، دولت ایران را تهدیدی برای صلح و امنیت جهانی خواند که بر حمایت از بشار اسد اصرار دارد، تهدیدی است برای اسراییل و همکاری لازم برای شفاف سازی برنامه اتمی اش با سایر ملتها را ندارد.
آقای بیرد گفت که تا کنون تمامی دیپلمات های کانادایی خاک ایران را ترک نموده اند. دیپلمات های ایرانی نیز فرصتی پنج روزه برای ترک کانادا دریافت نموده اند.
طبق مشاهدات ایرانتو، تاکنون این موضوع بازخوردهای بسیار متفاوتی داشته است. هادی ابراهیمی در مقاله ای می نویسد، بهتر است همیشه درب باز بماند، چه لزومی دارد درب روابط میان دو کشور در این حد عجولانه بسته گردد؟
عده ای اما معتقدند که این درب باید حالا حالاها بسته بماند تا تاثیرش را بگذارد.
پوران پوراقبال فعال اجتماعی و بهیار ایرانی که در سال ۱۹۹۸ به کانادا آمده است می گوید دیگر زمان آن رسیده است که دنیا برخیزد و بگوید چه چیزی درست است. او گفت که واقعا از کانادا متشکرم که در اقدام اخیرشان به وضعیت حقوق بشر در ایران اشاره کرده اند و این همان موضوعی است که مرا نگران کرده است.
با این وجود ایرانیان کانادا، اقدام دولت این کشور را مغایر با ادعای مربوط به اختلاف محافظه کاران با دولت حاکم بر ایران ارزیابی می کنند، چرا که حذف خدمات کنسولی در اتاوا، مشکلات فراوانی را برای صدها هزار ایرانی مقیم در سراسر کانادا بوجود خواهد آورد. مگر کسانیکه دیگر قصد بازگشت به ایران را نداشته و وجود یا عدم وجود چنین خدماتی، تأثیری در سرنوشت آنها نخواهد گذاشت.
پایان گزارش