تنها به یک شرط؛ پول. این تنها حرف این روزهای بازیکنان پرسپولیس است تا به تمرینات سرخپوشان بازگردند. اعتصاب آنها نیز امروز به روز سوم خود وارد شد و این در شرایطی است که پرسپولیس بعد از سال ها دوری از صدر جدول و کورس قهرمانی، در پنج قدمی فتح لیگ سیزدهم قرار دارد.
ماجرا قبل از بازی پرسپولیس و استقلال و در آخرین روزهای عمر مدیریتی رویانیان آغاز شد. سرخپوشان پایتخت تنها دو روز مانده به دربی اعتصاب کرده و تمرین نکردند. اما وعده های مدیرعامل مخلوع سبب شد تا روزهای حساس دربی و پس از دربی نیز بگذرد. اما خبری از پول ها نبود. کناررفتن رویانیان و روی کار آمدن پروین این امید را به بازیکنان داد که شاید اتفاقات تازه ای رخ دهد اما تا به امروز کاری نیز از دست علی پروین نیز بر نیامده و از روز سه شنبه سرخپوشان اعتصاب خود را آغاز کردند.
بازیکنان پرسپولیس روز سه شنبه به محل تمرین این تیم رفتند اما کسی حوصله تمرین کردن نداشت. تا رسیدن علی دایی، بازیکنان در حالی که حتی حاضر به پوشیدن لباس تمرین نشده بودند، با شوتزنی به سمت دروازه وقت گذراندند و کمی هم بسکتبال را تجربه کردند. در تمام آن مدت محمد پنجعلی به صحبت با تلفن همراهش سرگرم بود و ۱۰ هواداری که برای تماشای تمرین آمده بودند، شگفت‌زده از آنچه به نام پرسپولیس رخ می‌دهد. برای حضور سرمربی، پرسپولیسی‌ها خیلی انتظار نکشیدند و همین که علی دایی از در ورودی سالن گذشت، دوره‌اش کردند. با او حرف می‌زدند و تنها واکنشی که از دایی دیده شد، ابراز تاسف بود.
در این بین حتی جلسه علی پروین با حسین هدایتی نیز تاثیری در تصمیم گیری بازیکنان پرسپولیس نداشت و آنها روزهای چهارشنبه و پنج شنبه را نیز بدون تمرین سپری کردند تا نشان دهند این بار در تصمیم خود جدی هستند و در شرایطی که پرسپولیس یکی از اصلی ترین شانس های قهرمانی این فصل لیگ برتر است، بازیکنان این تیم به اعتصاب خود ادامه می دهند.
دایی، رودروی پروین
پروین در مصاحبه‌هایش چه بعد از مدیرعاملی و په پیش از آن، بارها خود را حامی علی دایی معرفی کرده بود اما همه رشته‌هایش با چند جمله از سرمربی عصبانی پرسپولیس، پنبه شد. با ادامه‌دار شدن اعتصاب پرسپولیسی‌ها علی دایی هم روزه سکوتش را با اعتراض شکست و با زیر سوال بردن مدیریت پروین، از فرصت‌سوزی‌هایی گفت که بدون شک بعد از سوت پایان این فصل از لیگ نقش حسرت به خود خواهد گرفت.
علی دایی پس از برگزار نشدن تمرین امروز تیم فوتبال پرسپولیس اظهار داشت: آقایان هفته پیش در جلسه هیئت مدیره قسم شرف و ناموس خوردند که تا پایان هفته ۳،۴ میلیارد پول بدهند و پاداش‌ها را هم مهیا کنند اما آخر هفته است و نه خبری از پاداش است و نه ۳،۴ میلیارد تومان. من با این پول می‌توانستم تا ۲۰ درصد از قرارداد بازیکنانم را تامین کنم. آقایان اگر نمی‌توانید پول تامین کنید و یا پول ندارید راحت بگویید. وقتی نمی‌توانید پول تامین کنید چرا می‌آیید و چرا قبل از اینکه پست بگیرید مصاحبه می‌کنید و می‌گویید این کار را انجام می‌دهید؟
دایی با اشاره به این مسئله که محمد رویانیان در زمان مدیریتش پاسخگو بوده است، اظهار داشت: آقایان ۲ هفته است که به باشگاه آمده‌اند اما در این مدت چیزی از آنها ندیده‌ایم . آقایان قرار بوده از مدت‌ها پیش به تمرین بیایند اما این اتفاق نیفتاده و متاسفانه برخی از اعضای هیئت مدیره حتی تلفن‌هایشان را جواب نمی‌دهند.
وی در پاسخ به این سوال که مگر علی پروین از او در مصاحبه‌هایش حمایت نکرده، تاکید کرد: با حرف که نمی‌شود حمایت کرد. من می‌توانم در خانه بنشینم و با ۱۰۰ خبرگزاری مصاحبه کنم و حتی از کره مریخ هم خبرگزاری بیاورم و اعلام حمایت کنم. حمایت‌ها باید عملی باشد و آقایان باید در کنار تیم باشند. آقایان تا الان چقدر حمایت کردند؟ چطور می‌شود یک نفر را تنها گذاشت؟ من احساس می‌کنم مشکل اینجا است که بعضی‌ها دوست ندارند پرسپولیس نتیجه بگیرد و متاسفانه خودشان هم پرسپولیسی هستند. آنها هر کاری کردند تا به تیم فشار بیاید و ما را تنها گذاشتند. حالا می‌شود بدانم چه حمایتی کردند؟ واقعا خنده‌دار است.
سرمربی پرسپولیس ادامه داد: چقدر بگویم و داد بزنم؟ مانده‌ام که چرا ازطرف وزارت ورزش و دولت حرکتی صورت نمی‌گیرد؟ مگر تیم برای دولت نیست؟ اگر این طور است باید به آن توجه شود. خدا را شکر آقایان از جیب‌شان برای پرسپولیس خرج نمی‌کنند وگرنه واویلا می‌شد.
آقای پروین، این ها بازیکنان دهه ۶۰ نیستند!
شاید علی پروین پیش از آنکه مدیر عاملی سرخپوشان را بر عهده بگیرد هیچگاه فکر این روزها را نمی کرد. اینکه بازیکنان این تیم دست به اعتصاب بزنند آن هم برای پول. شاید هم علی پروین گمان کرده تمام این بازیکنانی که در پرسپولیس حضور دارند پرسپولیسی خالص بوده و فقط به عشق پیراهن قرمز رنگ این باشگاه به پرسپولیس آمده اند. اما اینطور نیست و پروین نیز باید این مسئله را باور کند که دیگر نسل فوتبالیست های دهه شصتی خشکیده و این روزها فوتبال برای بازیگرانش به یک تجارت تبدیل شده تا عشق!
تا به حال کارشناسان بسیاری بوده اند که پیشنهاد تعطیلی فوتبال را داده اند. از محمد مایلی کهن گرفته تا دادگان و غیره چندین بار حرف از تعطیلی فوتبال برای یک یا چند سال زده اند اما گوشی شنوا برای این مسئله وجود نداشته است. البته هر چند این بازیکنان حق و حقوق خود را مطالبه می کنند اما آیا به همین اندازه که دنبال حق و حقوق خود هستند، به فکر مردم نیز بوده اند. اگر یک یا دو سال فوتبال این مملکت تعطیل شود آن زمان است که خواهیم دید همین بازیکنان در سال سوم با قراردادهایی بسیاری کمتر از این ارقام میلیاردی به فوتبال برمی گردند چراکه چاره ای جز این نیز ندارند. پس آقای پروین این را بدان که این بازیکنان، فوتبالیست های دهه ۶۰ نیستند.
پرسپولیس و یک وزیر گوشه نشین
حال و روز پرسپولیس خیلی بدتر از آن چیزی است که در تصور بگنجد. آنقدر بد که به علی پروین هم امیدی نیست، وقتی که واکنش او به اعتصاب دوباره بازیکنان را جویا می‌شویم: دست بچه‌ها درد نکند که اعتصاب کرده‌اند اما من چه حرفی می‌توانم بزنم؟ و بعد در دفاع از خودش می‌گوید که در پرداخت پاداش پیروزی بر سپاهان خوش قول بوده: من سر قولم هستم و این پاداش در اختیار بازیکنان قرار خواهد گرفت. الان هم در حال پیگیری مشکلات مالی باشگاه و پرداخت مطالبات بازیکنان هستیم اما آقایان هر کاری دوست دارند، انجام بدهند. ادامه صحبت‌های سرپرست پرسپولیس، پاسخی است به تندگویی‌های دایی که غیرمستقیم، پروین را به نقد کشیده بود: دایی حق دارد. مگر او چقدر می‌تواند به بازیکنان قول بدهد و امروز و فردا کند؟ من ۱۰ روز مهلت خواستم که به باشگاه پول بیاورم اما واقعا تنها هستم. هیچ کس کمک نکرده اما مگر من دست تنها چه کار می‌توانم بکنم؟ به هر حال وزارت ورزش هم باید فکری بکند.
علی پروین نیز از یک طرف قول تزریق پول به باشگاه می دهد و از سوی دیگر چشمش به وزارت ورزش است. اما گویا از وزارت ورزش نیز خبری نیست و وزیر گوشه نشین دولت یازدهم هم در روزهایی که پرسپولیس و هوادارانش در بدترین شرایط به سر می برند، بی خیال امور این باشگاه شده و حتی قدمی برای این تیم برنمی دارد. با این تفاسیر این سوال در ذهن هواداران میلیونی باشگاه پرسپولیس به وجود می آید که آیا به حضور پرسپولیسی‌ها در شیراز و بازی با فجرسپاسی می‌توان امید بست؟ آیا قرار است پرسپولیس با همین وضعیت جام بگیرد؟ یا آخر فصل دوباره باید شنونده بهانه‌های تکراری و منت گذاشتن‌های مربیان و بازیکنان باشیم؟