پدر و مادر با ۷ خواهر و برادرش در یک روستای کوچک در پنجاب زندگی می کردند، او هم زمان در دو شغل چیدن زغال اخته و کار در کارخانه چوب بری مشغول به کار شد و نیمی از درآمد خود را برای آنها می فرستاد. در طول دهه های بعدی و حتی در زمان حال که او بازنشسته شده است نیز این ارسال پول به خانواده اش ادامه دارد.
وضعیت این فرد منحصر نیست، اما اطلاعات اخیر نشان می دهد چه مقدار پول از کانادا توسط مهاجرین خارج شده است که در این آمار مهاجرین هیچ کشوری مطابق هم نیستند. در سال ۲۰۱۲ تخمین زده شده که مبلغ ۲۳.۴ بیلیون دلار به خارج از کانادا ارسال شده است. هند، چین و فیلیپین به ترتیب سه کشوری هستند که بیشترین دریافت پول را از کانادا داشته اند.
دلیل اصلی این موضوع، وجود شمار بسیاری از مهاجرین در خاک کانادا است که این میزان به ۲۰ درصد از کل جمعیت کشور می رسد. سیستم مهاجرتی کانادا به سمت جذب کارگران با مهارت بالاتر سوق پیدا کرده که دریافت حقوق بیشتر و فرستادن پول بیشتری توسط مهاجران به خارج از کانادا را به دنبال دارد. کارگران با اجازه موقت به نسبت مهاجرین قدیمی تر مایلند پول بیشتری را به کشور خود ارسال کنند، چند کشور در جهان مشابه کانادا از کارگران خارجی با اجازه موقت استفاده می کنند.
اما این هم درست است که در سطح جهانی جریان پول به کشورهای در حال توسعه رو به افزایش است. گردش پول ، ۴۰۰ بیلیون دلار در سال ۲۰۱۲ بوده که پیش بینی می شود تا سال ۲۰۱۵ به رشد ۱۳۰ بیلیون دلاری برسد و این ارقام فقط وجوه منتقل شده از طریق بانک ها و شرکت هایی مانند وسترن یونیون را شامل میشود، پولهای نقد بسته بندی شده در چمدان ها و یا برداشت ها از دستگاه های خودپرداز در کشورهای خود ، خارج از آمار است. مایکل کلمنس، اقتصاددان در مرکز توسعه جهانی در واشنگتن به این ارقام، عنوان هنگفت را میدهد.
با وجود مبالغ زیادی که از مرزهای کانادا عبور می کنند، شواهد کمی وجود دارد که دولت بیشترین بهره و سود را از آن بگیرد. بر خلاف بسیاری از کشورهای دیگر، هیچ سازمان کانادایی، نظارتی بر وجوه ارسالی ندارد. اغلب، این اطلاعات توسط بانک مرکزی جمع آوری شده است، چگونگی محاسبه ارقام ارسالی به وسیله بانک جهانی از طریق کشورهای دریافت کننده این وجوه شکل می گیرد.اقتصاددان ارشد بخش حوالجات مهاجرین بانک جهانی Dilip Ratha ، کانادا را یک استثنا می داند و فضاهای خالی و فاصله های موجود را شگفت انگیز توصیف می کنند.
نتیجه: عبور آرام سیل عظیم پول از طریق این سیستم را شاهدیم. درواقع، در رابطه با این داستان هیچ کس از طرف وزارت شهروندی و مهاجرت، امور خارجه و امور مالی نمیتواند بازوی دولت در رابطه با اداره وجوهات باشد.
وی ادامه می دهد غفلت دولت گیج کننده است. بیست و چهار بیلیون دلار هر ساله از کشور خارج می شود و خیلی ها از آن بهره مند می شوند، او اضافه می کند که این واقعا مکمل سیاست های توسعه ای رسمی کانادا است. دلیلش این است که وجوه ارسالی به عنوان یک عامل مهم در کاهش فقر در کشورهای فقیر در نظر گرفته شده است. پول اغلب تاثیر فوری خود را دارد، رفتن به طور مستقیم در خانواده ها برای خرید کالاهای مصرفی یا سرمایه گذاری در آموزش و پرورش و مراقبت های بهداشتی ، کم تاثیر تر می باشد.
کلمنس می گوید این مسلما موثرتر از برخی کمک های خارجی است که می تواند توسط دولتهای فاسد انجام شود و یا سوء مدیریت شود.
مدیر برنامه امور بین المللی دانشگاه کارلتون Dane Rowlands اشاره میکند، در کشورهای در حال توسعه، حوالجات اغلب جلو کمک های خارجی را می گیرد. مثلا به طور مشخص در مورد هایتی که کانادا در سال ۲۰۱۱ به طور مستقیم ۴۹ میلیون دلار به آنجا کمک کرد و از طرفی ۱۲۵ میلیون دلار نیز از طرف مهاجرینی که در کانادا زندگی می کنند برای آنجا فرستاده شد.
او می گوید اگر شما این حوالجات را قبول کنید با توسعه بین المللی همکاری و به آن کمک کرده اید ، و این احساس را در مردم القا می کنید که دیگر شاید ما نیازی به انجام کمکهای مالی خارجی نداشته باشیم.
اما کسانی که به مطالعه پویا بین کمک های مالی رسمی و حواله می پردازند هشدار می دهند که آنها نباید باهم اشتباه گرفته شوند. کمک های خارجی بهتر است برای پروژه های بزرگتر، مانند بودجه برنامه ضد مالاریا و یا بازسازی زیرساخت پس از حادثه، تخصیص داده شود.
Ratha می گوید: کانادا و کشورهای دیگر می توانند، و بهتراست، کارهای بیشتر در زمینه آسان تر کردن ارسال پول انجام دهند. برای رسیدن به این هدف، کانادا، پیشرفت کرده است.